Do historii muzyki przeszedł jako „ojciec polskiej opery narodowej”, twórca „Halki” i „Strasznego dworu”, jeden z najwybitniejszych kompozytorów polskiego romantyzmu i autor pieśni wydawanych w „Śpiewnikach domowych”.

Przyszły kompozytor dzieł narodowych pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych i artystycznych. Czesław Moniuszko, ojciec Stanisława, był uczestnikiem wojen napoleońskich, ale także utalentowanym rysownikiem z zacięciem literackim. Prowadził kronikę rodzinną i napisał poemat „Rok
W stolicy ośmioletni Staś chodził na lekcje do Augusta Freyera, organisty w ewangelickim kościele Świętej Trójcy i przyjaciela Fryderyka Chopina. W latach 30. i 40. XIX w. młody Moniuszko kształcił się w Berlinie, a później objął posadę organisty w kościele św. Jana w Wilnie. W 1858 r. wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy.
Rok 1858 był przełomowy w jego życiu i karierze kompozytora. Odbyła się wówczas premiera czteroaktowej wersji opery „Halka”, której pierwszą wersję napisał w 1847 r. jako utwór dwuaktowy. Rozbudowana wersja utworu ze słynną arią Jontka „Szumią jodły na gór szczycie” przyniosła mu uznanie i nominację na stanowisko dyrygenta oper polskich w warszawskim Teatrze Wielkim.
Premiera kolejnej, ważnej w historii muzyki polskiej opery Moniuszki, opóźniła się z powodu powstania styczniowego i odbyła w 1865 r. „Straszny dwór” z tenorową arią (zwaną arią z kurantem) przeszedł do historii muzyki i został entuzjastycznie przyjęty przez publiczność – premiera zakończyła się wielką manifestacją patriotyczną.
W Warszawie Moniuszko pracował także w Instytucie Muzycznym, gdzie wykładał harmonię i kontrapunkt. Był także współzałożycielem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego (1871). Oprócz oper komponował pieśni, w tym sławną „Prząśniczkę”, które wydawane w „Śpiewnikach domowych” zawierały utwory do słów różnych poetów polskich i obcych.
Stanisław Moniuszko zmarł 4 czerwca 1872 r. w Warszawie. Spuścizną kompozytora opiekuje się Warszawskie Towarzystwo Muzyczne im. Stanisława Moniuszki.
mb